Aleksandr KARASENİ duudu 1981-ci yılın Küçük ayın 9-da Kongaz küüyündä. Başardı buradakı 4-cü şkolayı. Delikannı. Peet yazêr diil çoktan. Onun peetlerini annamaa deyni lääzım bilmää, ani Aleksandr KARASENİ yaşamasında üüsüz kaldı da bu üüsüzlük duygularını hem anasına sevgisini o yapraa döker. Bıldır Kasım ayın 8-dä Aleksandr KARASENİ “Gagauz şarabın yortusu” II-ci literatura konkursunnda 3-cü eri aldı.
Senin ellerin
Senin ellerin, nasıl gül gibi.
Sän, Anam, uyudardın beni sevgili.
Sän, şafklı gözlerinnän, bakardın bana,
Sıcak verärdin benim canıma.
Uzun gecelär sän, Anam, göz kıpmazdın.
Anacıım benim, beni sän brakmazdın.
Nasıl kuş gibi sän çalardın bana.
Yukardan güneş gülümsärdi sana.
Senin sesinä dolaylar sevinärdi.
Sana, Anacıım, çiçeklär yol döşärdi.
Yıldızlar sana verärdi seläm.
O paalı ellerni senin unutmam.
Küçüklüümü benim üreemdä korudun.
Allaha karşı duada sän durdun.
Geçän yılları çevirmäz geeri,
Unutmam, Anacıım, o ihtär elleri.
Yandı üreciim benim
Yandı üreciim benim.
İçerlär oldu serin.
Bulut göktä karardı.
Yoldız şafkı pakladı.
Günnär sensiz oldu gecä.
Sadä sän bir aklımda.
Uçtun gökä, kanatlandın,
Kapuyu sän kapadın.
Ama hiç annamadım,
Nicä bän ihtärladım.
Toprak erdä kurudu –
Yaşamam kayıp oldu.
Aaz kaldı zeet çekmää,
Geldi vakıt buluşmaa.
Yanında olıym senin.
İşidilsin bana sesin.
Geçti yıllar
Geçti yıllar ihtärladın.
Sän, Anam, beni braktın.
Üüsüz kaldım bän bu erdä,
Yaş doldu gözlerimdä.
Afet, Anacıım, beni,
Yalvarêrım bän seni.
Bekledin sana geliim,
Elini senin öpiim.
Sana acı bän getirdim.
Sän çok acı erdä çektin.
Acılarna sän dayandın,
Göktä şafkını yaktın.
Kaldı adın üreemdä,
Sünmäz ateş içimdä.
Sustu sesin, kuşlar çalmaz,
Sensiz günüm benim geçmäz.
Eşil çimen altında
Eşil çimen altında,
Uyêêr uyku toprakta,
Anam, benim sevgili.
Ayoz açêr gökleri.
Neçin sän beni braktın?
Yanına sän çarmadın.
Susêr sesi, uyêêr gözü,
Salt gülümseer onun üzü.
Gecä, uyaarkan, düşümdä
Gördüm onu bän karşımda.
Bana bakêr, sırıdêr,
Elleri çiçek açêr.
Güllü çember başında.
Sevgi çalêr canı rayda.
Ama tez o kaybeldi.
Heptän yalnız beni braktı.
Dört duar arasında
Dört duar arasında
Yaşım akêr katannıkta.
İhtärlêr benim canım,
Biyazêr, sensiz, saçım.
Geçer yalnızlıkta yıllarım,
Yok neyä sevin olıym.
Sölä, Anam, ne yapmaa,
Nesoy bana yaşamaa?
Aklım benim sadä sendä,
Gözlerim bakêr gökä,
Seni göriim, veriym seläm,
Açılsın benim ürääm.
Ama yok izin bana,
Anam, seninnän buluşmaa.
Sana kapum kapalı,
Oldum sensiz bän kahırlı.
Sana yolum
Sana yolum açık oldu,
Sevgiylän gözlerim doldu.
Sana karşı uçtu canım –
Tez sündü bu kahırım.
Anacıım, te buluştuk,
Göklerdä bilä olduk.
Sana gözüm gülümsdi,
Seni gördükçä sevindi.
Sana, Anam, tez sarmaştım
Önündä bän diz çöktüm.
Sän dedin: “Benim oolum!”
Sıcak verdi bana soluun.
Nasıl kundakta uşak,
Sardın sän beni yalpak.
Yanında, Anam, senin
Diveçli evim benim.
Koptu içim iplik gibi
Koptu içim iplik gibi
Seni gözüm bekledi.
Geläzinä yanıma benim,
Bän da sana seviniim.
Gecä-gündüz göz kıpmadım,
Açıp kapuyu baktım.
Bana, Anam, sän gelecän,
Üreemi sevindirecän.
Çok vakıt bän bekledim,
Ama seni görmedim.
Annadım braktın beni –
Kesti benim kuvedimi.
Hasta oldum bän döşektä,
Şafk kaybeldi gözlerimdä.
Anam, bu diildir yaşamak –
Kopêr içim baararak.
Buyur, dostum!
Şarap oynêêr dışarda
Nasıl su çöşmedä.
Pak akêr, dolêr filcan,
Buyur, dostum, utanma sän!
Şen ol sän yortuya
Bu güneşli günä
Ürään senin açık olsun
Sofran bölä gözäl dolsun.
Kuşlar çalsın yukarda,
Gün şılasın aulunda.
Şaraplar tez kaynasın,
Bal gibi tatlı aksın.
Allaa versin saalık sana,
Uygunnuk yaşamana.
Hay, dostum, buyuralım,
Bir da horu oynaylım.
