Bir fakir sancısı: Bizim avtonomiyamız cümbüşä çıktı!
Biz 1990-cı yıllarda koyduk kuvetleri: bizim Ana Dilimiz olsun, kendi ekonomikamız olsun, koruyalım halkımızı dünnää arasında. Ama hepsi oldu geeri dooru!
“Hastalık” urdu gagauzların üstünä: ekonomika battı, kultura zoru geçirer, dilimiz kaybeler!
Bölä olur mu: Ana Dilimiz okullarda okunêr nasıl yabancı dil.
Bizim öndercilär bilerlär mı näbêrlar?
Gagauz dili yok olarsaydı – avtonomiya silinecek! bütün halk kaybelecek!
Birkaç yıl geeri buluştum bir arkadaşlan karaim milletindän. Karaim, ama kendi dilini bilmeer. Dedi: “Kim bilärdi – öldülär. Gençlär da asimiläţiya oldular. Kaybeldi halk!”
O bir tragediya!
20 yıl geçti: gagauzların gözleri kapalı, kulakları da tıkalı, giderlär kara yoldan. Neyä geldik: Gagauz avtonomiyası – Ana Dilsiz avtonomiyası oldu! Bu da büük tragediya.
Konstantin Petroviç TAUŞANCI, doctor, doţent, Komrat Devlet Universitetın dekanı
Anaktar sözlär : avtonomiya, dilsiz, Gagauziya
